Air Master

(2003, 27 επεισόδια)
Η ειλικρίνεια είναι μεγάλο πράγμα

Κάπου στις αρχές του αιώνα μας, οι Ιάπωνες φαίνεται ότι είχαν πολύ ελεύθερο χρόνο και μεγάλη αίσθηση του χαβαλέ. Μόνο έτσι δικαιολογείται το Air Master. Και ειδικότερα το ότι το έφτιαξε η Τοei Animation, μια εταιρεία που δε χρειάζεται συστάσεις (άντε 2 λέξεις, One Piece). Πόσο μάλιστα να του δώσουν και το σκηνοθέτη του Dragon Ball (Daisuke Nishio). Ακόμα, πολλοί διάσημοι seiyu εργάστηκαν πάνω σ' αυτό όπως Yukana Nogami, Kenyu Horiuchi μεταξύ άλλων. Εδώ κάτι δε πάει καλά.

Αρχικά δεν ήξερα αν θα το κατατάξω σε shounen ή shoujo λόγω της σύγχυσης ως προς το φύλο που μου προκαλούσε η πρωταγωνίστρια (θα αιτιολογήσω αργότερα). Τελικά όμως κατάλαβα ότι το δίλημμά μου ήταν χαζό. Ανήκει στη κατηγορία seinen (target group 20δες, 30δες) γιατί το anime είναι πολύ ρεαλιστικό και hardcore για να κάνει παρέα με το Νaruto ή την Sailor Μoon.

Η πλοκή εκτυλίσσεται στους δρόμους της σύγχρονης Ιαπωνίας σε μια “ρεαλιστική” (όχι εντελώς) πραγματικότητα (όχι δεν έχει πειρατές, shinobi, shinigami κτλ. ) οπού διάφοροι martial artists επιδίδονται σε αγώνες street fighting. Παιδιά που παίζουν ξύλο. Απλά πράματα. Εδώ γελάμε. Ιάπωνες και απλό βαρετό ξύλο; Δε νομίζω. Αν κάθε πήδημα δε φτάνει το ύψος μιας πολυκατοικίας και κάθε απλή μπουνιά δε τραμπουκίζει το περιβάλλον σε βαθμό αυτό να αρχίζει να υποχωρεί ζητώντας συγχώρεση που τόλμησε να υπάρξει εκεί κοντά, δεν αξίζει να μπει σε anime. Νομίζω έδωσα μια μικρή γεύση.

Πλοκή(?) και χαρακτήρες

Ας κοιτάξουμε όμως λίγο το θέμα πιο ειδικά. Έχει ψαρωτική αρχή. Όχι τόσο ώστε να συγκλονίσει το κόσμο σου, αλλά αρκετά ώστε να θες να δεις το υπόλοιπο επεισόδιο. Μια τύπισσα (ή τύπος; (πιστέψτε με, αν το δείτε θα απορείτε και σεις όλη την ώρα (παρένθεση μέσα σε παρένθεση, άντε γεια))) vs ντούκι και σπαγγάτα στον αέρα. Όμορφα. Πάμε στο opening τώρα. Απλό, ωραίο, catchy, ότι περιμένει κάποιος από ένα κλασσικό anime opening. Στο 3ο επεισόδιο το χεις μάθει απ' έξω το τραγούδι (αυτό είναι καλό). Μέτα έχουμε video games, school uniforms, το chibi της παρέας και βυζιά που σκίζουν τα ρούχα θέλοντας να αποκτήσουν 3η διάσταση και να προεξέχουν απ την οθόνη. Βρωμάει ιαπωνεζίλα. Το πρώτο ξύλο σκάει μύτη στα πρώτα λεπτά με πρωτεύοντα σκοπό την παρουσίαση της ντουκοσύνης της κοκκινομάλλας main character και δευτερεύοντα την εισαγωγή στη φιλοσοφία του anime (ξυλίκι).

P.S. Όσον αφορά το chibi της παρέας, την Inui Renge, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πατήστε mute κάθε φορά που τολμάει να μιλήσει (Fn + F3 για πιο γρήγορα). Ενοχλητικότερη φωνή σε anime ever.

   Kill on sight

Τέρμα όμως τα εισαγωγικά (99.9 % του κειμένου, fail) κι ας μπούμε λίγο στο ψαχνό.

Hajimemashite, είμαι η Aikawa Maki. Είμαι πανύψηλη και τα αρχίδια μου είναι τόσο μεγάλα και κρεμαστά που κάθε 3 βήματα μου βάζουν τρικλοποδιά. Όχι, πέρα απ' τις μαλακίες η κοπελιά ξέρει να ρίχνει ξύλο. Τώρα, ως προς τον χαρακτήρα...ναι. Είναι ντροπαλή, κάπως χαζή και δε μιλάει πολύ. Επίσης είναι καυλωμένη με το street fighting και κατά τη διάρκεια της μάχης φτάνει σε οργασμό. Δε ξέρω αν την συμπαθώ ή την αντιπαθώ. Κυρίως δέρνει κόσμο οπότε τότε πλησιάζει προς το συμπαθητική.

Άλλοι χαρακτήρες; Έχουμε την κλασσική αφελή-βυζαρού-πρότυπο Inoue Orihime, πιο χαζή όμως (ναι, υπάρχει), ονόματι Nakanotani Mina με μέγεθος βυζόμπαλου 103 (τι σύστημα αρίθμησης είναι αυτό; δε ξέρω). Εδώ θα σημειώσω ότι αυτό το πρότυπο είναι καυτό. Η Οrihime είναι απ' τις πιο hot μορφές σε anime. 

Μετά έχουμε το ενοχλητικό chibi και κάτι αδιάφορες μορφές fillers για να γεμίσει η παρέα. Ο πιο αξιομνημόνευτος είναι ένας τύπος που έχει ερωτευτεί τη Maki, όπως περίπου και οι μισοί χαρακτήρες στο anime (μια εξ' αυτών και η προαναφερθείσα βυζαρού), o Sakamoto Julieta. Με αυτόν παλεύει, φασώνεται και παραλίγο να γαμηθεί η πρωταγωνίστρια, ενώ φαίνεται να τον συμπαθεί και ο πατέρας της. Λογικό, καθώς άμα δε πας να βιάσεις τη νύφη, πώς να σε συμπαθήσει ο πεθερός… 

Οι antagonists είναι άλλοτε αδιάφοροι κι άλλοτε ενδιαφέροντες (εξαρτάται από το πόσο ψωμιά είναι), με πιο αξιοσημείωτο τον Eternal ο οποίος όταν εγώ αστειεύομαι με σαρκαστικό υφάκι ότι ο τύπος ρίχνει πολυκατοικία με μια μπουνιά, αυτός κυριολεκτεί.

Σχέδιο

Από άποψη γραφικών και εικόνας είναι ικανοποιητικό. Καλούτσικο σχέδιο με έμφαση τα σωματικά χαρακτηριστικά. Εικονικό peak οι σκηνές μάχης οι οποίες είναι ωραίες και από πλευρά fighting moves δημιουργώντας έτσι ένα martial arts εικονικό λουτρό (ναι, και τα βυζιά σου προσθέτουν στο λουτρό Μina, μην γκρινιάζεις μες τ' αυτί μου).

Maki vs Eternal

Τελικά;

Γενικότερα το anime επικεντρώνεται στο ξύλο και γαμάει σ αυτό. Είναι ρηχό και δε ντρέπεται να το πει. Είναι ένα anime με αυτογνωσία. Κάνει αυτό που ξέρει καλά και δε σου πρήζει τα αρχίδια προσπαθώντας να γίνει κάτι που δεν είναι. Η πλοκή είναι ελάχιστη μέχρι μηδενική; Στ' αρχίδια μας. Οι σκηνές ξύλου είναι πολύ καλές. Δώσε βία στο κοινό και το χει ξεχάσει το επόμενο sec. Βέβαια αυτό μέχρι να επανέλθουν οι gtp, σχεδόν κωμικοί διάλογοι, λογικό, καθώς όλο το anime είναι μια προσπάθεια διακωμώδησης άλλων anime του είδους, όπως το Ιkkitousen  ή το πιο γνωστό Tenjho Tenge. Και δεν έχει σημασία. Γιατί όπως προείπα το μόνο που σε νοιάζει όταν το βλέπεις είναι να σταματήσουν να μιλάνε και να αρχίσουν να πονάνε.

Τελικά, αν θα το συνιστούσα. Στον εαυτό μου σίγουρα όχι. Σε όσους είναι fans των fighting style anime σίγουρα ναι. Στους υπόλοιπους, δε ξέρω. Επιλέξτε στην τύχη.