Anime Cliche #4

#4 Το σύνδρομο του ορφανού (a.k.a “το ράμεν και η μοναξιά” σύνδρομο)

Όπως όλοι ξέρουμε, τα anime προσπαθούν όσο γίνεται να απόφευγουν normal καταστάσεις με εξαίρεση την σχολική καθημερινότητα (αυτό είναι ένα cliché από μόνο του) η οποία όσο να ναι είναι βγαλμένη απ' τη πραγματικότητα. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, εεεεεε...ναι. Ζόμπι, τέρατα, άγγελοι, δαίμονες, φαντάσματα, βαμπίρ, άνθρωποι που μεταμορφώνονταν σε ζώα και σατανάδες, όλοι μια καλή παρέα είμασταν στο σχολείο. 

Το σχολείο που πήγαινα όταν πήγαινα σχολείο

Τέλος πάντων. Το the point. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το να έχει ο πρωταγωνιστής (κυρίως αυτός, αλλά και άλλοι χαρακτήρες) ένα “κανονικό” background είναι πολυτέλεια για τα anime. Η περίπτωση να ζει με 2 κανονικούς ζωντανούς γονείς είναι αρκετές φορές ανύπαρκτη. Αυτά είναι για τους φλώρους. Ή θα χουν πεθάνει και οι 2 γονείς του, ή μόνο ο ένας, ή δε θα τους έχει γνωρίσει ποτέ, ή θα ζει μόνο με τον έναν, ή θα τον μισεί ο ένας που ζει, ή απλά δεν υπάρχουν (δεν αναφέρονται-εμφανίζονται πουθενά), όπως και να χει οι γονείς των πρωταγωνιστών είναι ένας ρόλος ανάπηρος. Ανάπηρος όσο ένα Zanpaktou χωρίς όνομα. Ανάπηρος όσο ένα πιτόγυρο χωρίς κρέας (νηστίσιμο). Ανάπηρος όσο αυτός που παραγγέλνει το πιτόγυρο χωρίς κρέας (νηστίσιμο). Πάνω κάτω το πιάσατε το νόημα. Α, κι ενα τελευταίο. Ανάπηρος όσο κάποιος που θεωρεί το Death Note κακό anime. Καλά, το γάμησα. Δεν γίνεται κάποιος να είναι τόσο ανάπηρος.

Ξέφυγα πάλι (καλά, gomenasai). Όπως έλεγα λοιπόν, η ορφανιά ή η ψευδοορφανιά είναι ένα χαρακτηρίστικο που συναντάται συχνά, κυρίως με σκοπό να δημιουργήσει συναισθήματα συμπόνιας κι επομένως συμπάθειας προς τους main characters. Και ίσως μερικές φορές για να κάνει το ρόλο των φίλων (τους οποίους ο πρωταγώνιστης καυλώνει να προστατεύει) πιο σημαντικό μιας κι έχουν να καλύψουν ένα επιπλέον κενό. Γιατί στο κάτω κάτω, τι να τον κάνεις τον άλλον αν δεν κλάιει για τη μοναξιά του τρώγοντας ράμεν;

P.S. Ή αν δεν μουσκεύει με τα δακρυά του το μαξιλάρι, το οποίο έχει γραπώσει όντας σε εμβρυική στάση, όταν δακρύζει με τη σκέψη του αν τον σκέφτεται ποτέ ο Sasuke. Καταλάβατε για ποιόν μιλάω; Δε νομίζω.

WHO 'S THAT POKEMON???????

Forever A Clone

Άλλοι χαρακτήρες που πρέπει να τους κεράσουμε μια κούπα ράμεν:

Nura Rikuo (Nurarihyon No Mago), Allen Walker (D.Gray-Man), Aikawa Maki (Air Master), Daimon Kaito (Phi Brain: Kami No Puzzle), Oz Vessalius (Pandora Hearts), Ed & Al Elric (Full Metal Alchemist), Kurosaki Ichigo (Bleach), Sasha (Seikon No Qwaser).

Aiki

Κάφρικο ξύλο και βυζιά; ΜΕ LIKE

Όταν κάποιος σκέφτεται αστείο manga, συνήθως σκέφτεται το  Gintama, και καλά κάνει γιατί γαμεί και σπέρνει. Σε πιο καφρίλα μονοπάτια έχουμε το GTO ( Great Teacher Onizuka). Εάν ρίξεις στο μείγμα  λίγη παραπάνω καφρίλα, βυζιά και martial arts, έχεις το Aiki, από τα πιο αστεία manga που κυκλοφορούν. Αστείο όπως μια μασχαλοκλανιά, ώριμο όπως ένα 25χρονος που παίζει Pokémon στο παλιό, άχρωμο Gameboy, το Aiki ικανοποιεί πλήρως τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου: ξύλο, βυζιά και γέλιο.

Σύνοψη

Το manga  έχει προς το παρόν, δύο arcs. To πρώτο είναι περισσότερο εισαγωγικό. Σε ένα γιαπωνέζικο σχολείο, έχει ξεσπάσει διαμάχη για τον έλεγχο μεταξύ στην εγγονή του προέδρου, Kizuki και στην κόρη του διευθυντή, Takatori Miu. Η πρώτη στέλνει δύο τύπισσες να ζητήσουν τη βοήθεια ενός θρυλικού martial arts master, του Joukuyou Κunitoshi (J για συντομία), ο οποίος όμως είναι ένα τελειωμένο καθίκι! Τα μόνα του ενδιαφέροντα είναι τα λεφτά και οι γκόμενες με μεγάλα βυζιά. Χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, κλέβει, δέρνει κόσμο και εκμεταλλεύεται όποιον θεωρεί ότι θα τον ωφελήσει. Γίνονται διάφορες φάσεις μέχρι το τελικό boss, που το βγάζει με τη πουτσάκλα του, απλά επειδή είναι θρύλος με 15κιλά στο κάθε αρχίδι.

Το δεύτερο arc είναι πιο συγκροτημένο. Ο J ταξιδεύει στο εξωτερικό, όπου εκεί χαιρόμαστε την παρουσία ενός έτερου κάφρου, του Ηoujou, ο οποίος είναι ίδιος με τον  J, απλά γέρος. Υπάρχει η απαραίτητη σε κάθε martial arts manga  κακή και μυστηριώδης οργάνωση, με ακόμα πιο μυστηριώδη  μέλη και σκοπούς μυστηριώδεις στο τετράγωνο. Και κει γίνονται διάφορα καφριλίκια,  κι άλλα βυζιά και άλλο ξύλο, ξανά βυζιά, περισσότερο ξύλο, χώσε και άλλα καφριλίκια και βυζιά και λίγο ξύλο και καφριλίκια για τα τελειώματα… πάνω κάτω καταλάβατε πως πάει ! Στο τέλος θα σκάσει πάλι το τελικό boss, που θα το βγάλει πιο δύσκολα, αλλά πανηγυρικά, υπό το θόρυβο του ΠΟΣΟ ΓΑΜΆΤΟΣ ΕΊΝΑΙ…

Σχέδιο

Το σχέδιο του Aiki  παραπέμπει σε hentai. Οι περισσότερες γκόμενες  είναι μπαμπάτσικες και νταρντάνες, με βυζόμπαλα στυλ μπάλα του βόλεϊ και καμπύλες τσουλήθρα. Οι άντρες από την άλλη, ακολουθούν το πρότυπο ντουλάπας, αλλά όχι με τρόπο που να σε ξενίζει ή να σου θυμίζει τους συνηθισμένους φουσκωτούς . Έχουν δικό τους στυλ και γαμάνε ακριβώς για αυτό. Η αισθητική hentai δεν είναι τυχαία. Όπως το Ηighschool Of The Dead, το Αιki αποτελεί δουλειά mangaka hentai, του διαβόητου Isutoshi, δημιουργό της σειράς Slut girl (δε νομίζω να χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες) αλλά και του κωμικού Tend Freeze.

          

Ξύλο και βυζιά  στο Aiki (έχει και καλύτερα, αλλά μη το κάνουμε και hentai το μαγαζί ακόμα δεν ανοίξαμε)

Γενικότερα το Aiki έχει αρκετά καλό σχέδιο, πέρα από το ότι τσοντοφέρνει. Οι ιδιοτροπίες του δε σε χαλούν, και όλα  τα περιγράμματα, τα τοπία, οι μάχες σε κάνουν δεκτικό απέναντι του. Ένας καλλιτέχνης, παρά τις επιλογές του είναι ικανός να σχεδιάζει τα πάντα, είτε είναι κωμωδία είτε υλικό αυνανισμού διεστραμμένου παιδόφιλου.

            
Χαρακτήρες:

Rape face

Πρώτος και καλύτερος ο Joukuyou:

Ο τύπος είναι καθίκι και οι ίδιοι του οι φίλιοι τον μισούν. Δε διστάζει να χρησιμοποιεί αθώους ως ασπίδα ή να υποβάλλει τους μαθητές του σε επίπονες και ίσως θανάσιμες δοκιμασίες, απλά γιατί του καύλωσε. Και του καυλώνει συχνά. Μέχρι και τη ξαδέρφη του πήγε να πηδήξει. Εάν ήταν στη Ελλάδα, άνετα ήταν κωλομπαράς που κυνηγάει κοριτσάκια στα κλαμπάκια της παραλιακής. Ήταν τόσο κάθαρμα που ο πατέρας του, με μια μαγκιά που έκανε στους μύες του, τον ανάγκασε να χρησιμοποιεί μόνο το 50% της δύναμής του.  Ακόμα και η  μάνα του, από τη οποία ως γνήσιος τεμπέλης τρώει λεφτά, τον απεχθάνεται. Ο J κάνει τα πάντα για τα λεφτά, αρκεί βέβαια να μην περιλαμβάνει πολύ κόπο. Παίζει παντού και πάντα, CAUSE HE'S THE FUCKING LEAD!

Rape face, older version

Houjou: Εμφανίζεται στο δεύτερο arc. O συμπαθής παππούλης είναι 80 χρονών και έχει περάσει όλη του τη ζωή ξεκοιλιάζοντας κόσμο σε κάθε μάχη του 20ου αιώνα και σπέρνοντας παιδιά από δω και από κει. Επειδή είναι χρόνια στο εξωτερικό λατρεύει μέχρι φόνου το ιαπωνικό φαγητό, και το εννοώ το φόνου. Οι ουσιαστικές διαφορές του με τον J είναι ότι αυτός είναι γέρος και ελάχιστα πιο υπεύθυνος. Επίσης χρησιμοποιεί σπαθιά. Κάθε σπαθί, σε οποιοδήποτε σχήμα, κύκλο, ορθογώνιο, ρόπαλα, tonfa (κλομπ για του ελληνάρες).

 Κageyasu

Συνδυασμός των δύο παραπάνω

Η  πρώτη και κυριότερη μαθήτρια του J. Είναι λίγο μαζόχα, καθώς συνεχίζει και ακολουθεί τον δάσκαλο της παρά το γεγονός ότι της κάνει τη ζωή κόλαση, με άπειρα βασανιστήρια και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Ανά στιγμές τον καταριέται και κατά βάθος εύχεται να ψοφήσει από καρκίνο ή  λέπρα. Παρόλα αυτά σέβεται τον J και  κάθεται μαζί του καθώς θεωρεί ότι έτσι θα πάρει λίγο από τη λάμψη του. Γενικά είναι φιλότιμο κορίτσι και προσπαθεί όσο μπορεί να μην απογοητεύσει κανέναν.

Αστείο θύμα no1:

Ένας κομπάρσος που δε θυμάμαι το όνομα του ούτε έχει και σημασία. Ο J τον προπόνησε λάθος για αστείο και τον βάζει να πλακωθεί με κάτι ντούκια, τα οποία φυσικά του λυγίζουν του λυγίζουν τον μυελό των οστών . Παίζει και στα δύο arcs και αυτό είναι ο μόνος λόγος που τον αναφέρω.

Τελικό boss 1ου arc

Περήφανο βλέμμα, φιλότιμο παιδί

Ένας πολύ συμπαθητικός και cool τύπος, ονόματι Karasu που δε κρατάει κακία και θέλει να φτιάξει μια πανίσχυρη οργάνωση, έναντι αυτού όμως παίρνει τα αρχίδια μου, αν και για να πω την αλήθεια, η μάχη του με τον J ήταν αρκετά καλή. Γενικά ήταν πολύ respect μορφή.

Τελικό boss 2ου arc

Θα μπορούσα να πώ πολλά, αλλά ειλικρινά,
 ούτε εγώ δε θα με άκουγα

Μια υπερβολικά αγχωμένη και αγέλαστη γυναίκα με το fail όνομα Veronica. Χρησιμοποιεί κυρίως σπαθί, αλλά ξέρει και άλλα κόλπα. Επίσης για κάποιο λόγο της αρέσει να βλέπει τηλεόραση γυμνή. Ανήκει στη μυστηριώδη και κακή οργάνωση και πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία.

Takatori ,  Kizuki

Στο πρώτο arc οι κοπελίτσες που τσακώνονται για τον έλεγχο του σχολείου. Στην αρχή νόμιζα ότι θα ήταν εισαγωγικές, αποδείχτηκε όμως ότι παίζουν σε όλο το πρώτο arc με αρκετά καλό ρόλο.

Η πρώτη, η Takatori είναι η ξαδέλφη του J.Ξέρει να χρησιμοποιεί κάθε σημείο του σώματος της. Είναι λίγο ψώνιο αλλά κατά βάθος καλή ψυχή(και καλά στερνά). 

Η άλλη,  η Kizuki είναι πιο μικρή, πιο ανώριμη και ακολουθείται συνέχεια από δύο υποτακτικές, μια κινέζα bodybuilder ονόματι  Ηο Mei και μια Αμερικάνα cowboyσα, τη Mentoka. Το κυριότερο πράγμα που κάνει είναι να προσπαθεί να αντιγράψει τον J και ενίοτε να σπάει κανένα αυχενικό.

Για να τελειώνουμε…

Να ασχοληθώ με αυτό; Αν δεν έχεις ψυχολογικά προβλήματα ή λοβοτομή ώστε να το θεωρήσεις προσβλητικό ή ανήθικο ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ?? Είναι σίγουρα αστείο και θα σε διασκεδάσει. Οι χαρακτήρες δεν είναι μιας χρήσης, αντίθετα όσο περνούν τα chapters θα τους συμπαθείς όλο και περισσότερο, ενώ το όλο feeling που βγάζει είναι αυτό της γαματοσύνης και αμυαλοσύνης (να μια λέξη που δεν ήξερα ότι θα χρησιμοποιούσα). Εάν σας άρεσε το History’s Strongest Disciple Kenichi  ή το απίστευτο κορεάτικο Breaker, σίγουρα θα σας αρέσει και ο κάφρος Joukuyou με τις πλάκες του και τις καταστάσεις στις οποίες μπλέκει.

Βαθμός: 7/10

Anime Cliche #3

 #3 Death is for losers

and i mean u!

Είσαι χαρακτήρας anime / manga  και ο σεναριογράφος / mangaka  σε σκοτώνει; Μη στενοχωριέσαι θα ζήσεις και πάλι!

Στα anime ο θάνατος, όπως και ο χρόνος είναι σχετικός. Αν κάποιος είναι αρκετά δημοφιλής ή έγινε επειδή τον αναφέρουν ΣΥΝEΧΕΙΑ, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να φύγει απο τον πάγγο του cast και να ξαναπαίξει, αν όχι βασικός, τουλάχιστον ως πολύ πιθανή αλλαγή. Οι κυριότερες πιθανότητες για αυτό είναι οι εξής:

1) Η ονειρική αναδρομική δράση.

Εδώ ο συμπαθής νεκρός συμμετέχει σε όσα συμβαίνουν στο κανονικό κόσμο ως όνειρο που σκάει όποτε κάποιος πάει για ύπνο,  ως όραμα που δε σκαμπάζει απο χρονικούς περιορισμόυς και σκάει όποτε του καβλώσει ή  όποτε ο ήρωας ή κάποιος άλλος βασικός πέσει σε κατάθλιψη ή αμφιβάλλει για τον σκοπό του. Σε αυτή τη περίπτωση οι δράσεις του νεκρού έχουν κυρίως συμβουλευτικό χαρακτήρα, γίνεται δηλαδή κάτι σα ψυχολόγος του εκάστοτε ήρωα. Σε κάθε περίπτωση είναι κάλυτερο απο το να τον φαέι η μαρμάγκα της λήθης.

Παραδείγματα: Τengen Toppa Guren Lagann, One Piece, Naruto, Bleach, D.Gray-Man

2) Μπακ του δε φιουτσερ!

Αυτή η περίπτωση αφορά χαρακτήρες που ήταν νεκροί πριν καν ξεκινήσει η πλοκή του anime! Πρόκειται για χαρακτήρες που ο ήρωας άκουγε όλη την ώρα  σε ιστορίες, αφηγήσεις ή τύπους που είχαν την ίδια θέση με τον ήρωα πριν τα κακαρώσουν, κατα πάσα πιθανότητα αυτοθυσιαζώμενοι για το ευρύτερο καλό. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να μην έκαναν τίποτα, και απλά αναφέρονται γιατί κάποιος είναι βαρεμένος και τους αναπολεί όλη την ώρα. Σε αυτή τη περίπτωση κάπου θα παίξει ή ενα ταξίδι στο χρόνο για να τους χορτάσουμε, ή μια άκυρη ιστορία του παρελθόντος που δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ! Αυτός ο τρόπος ισχύει και για χαρακτήρες που πέθαναν πρόσφατα και, ενώ τους συμπαθείς, το παρόν τους είναι ή ομιχλώδες ή κάπως αδιάφορο  ή διακόπτεται σύντομα και έτσι επιστρατεύεται το παρελθόν.

Παραδείγματα: Νaruto (o τεταρτος hokage), One Piece, Tenjho Tenge, Shigurui. Gungrave, Angel Densetsu

Θα μάθετε για το τι έκανα μικρός 
ΘΕΛΕΤΕ ΔΕ ΘΕΛΕΤΕ!

3) Oλική επαναφορά

Η νεκρανάσταση είναι η πιο τίμια απόπειρα και η πιο δημοφιλής λύση για να πάρει τελειωτικό πούλο ο θάνατος. Είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη, ειδικά σε shounen ή σε seinen που δε θέλουν να σε κακοκαρδίσουν βρε αδελφέ. Γουστάρεις κάποιον char  και τον σκοτώνουν για δραματικό εφέ; Μη μου στενοχωριέσαι αγορίνα μου, θα στον ξαναβάλουν, κωλώνουν οι Ιάπωνες; Εδώ καμπύλωσαν το χρόνο, και εφηύραν το tentacle porn,  σε μια νεκρανάσταση θα κολλήσουν;; Ο Χριστός ανέστησε έναν και το έκανε θέμα, οι Ιάπωνες ανασταίνουν όλόκληρο πλανήτη επειδή έτσι τους κάβλωσε και είναι τόσο large που δε το συζητούν καν! Επίσης εδω κολλάνε και οι κομπάρσοι, με τη προυπόθεση όμως να είναι ένας σεβαστός αριθμός, μη ανασταίνουμε και όποιον  να ΄ναι. Ο χρυσός κανόνας όσον αφορά τα πλήθη είναι να είναι μεγαλύτερο απο πόλη, μικρότερο απο πλανήτη.

Μάθε χριστιανέ πως γίνεται η ανάσταση: Dragon Ball, Shakugan Νo Shana,Tengen Toppa Guren Lagan, 11 eyes, 07 Ghost, Touhou, Hellsing, Drifters, A Fairy Tale For The Demon Lord, Fairy Tail, Full Metal Alchemist, Princess Resurection, Blood Lad, Shikabane Hime (Aka, Kuro), Angel Beats, Υu Yu Hakusho

4) Ο Ψευτοθάνατος

Το αντίθετο του παραπάνω. Η πιο πούστική και εκνευριστική μορφή επαναφοράς. Παλεύεουν δυο τύποι και ο χαμένος ανατινάζεται, γίνεται κομμάτια, είναι τόσο τρυπημένος που θυμίζει μαξιλαράκι για καρφίτσα και μετά η οθόνη ή μαυρίζει ή ο νικητής φεύγει. Νομίζεις λοιπον, εύλογα, οτι ο loser τα τίναξε τα πέταλα. ΛΑΘΟΣ! Κάποια στιγμή θα επανεμφανιστεί, βαριά τραυματισμένος αλλά θα στέκεται και φυσικά, σα κακομαθημένο, θα συνεχίζει να πολεμάει! Φιλε, έχασες κάνε ένα καλο και μη συνεχίζεις να μας πρήζεις τα συκώτια. Δυστυχώς είναι ένας συνηθισμένος τρόπος για να διατηρείται η ισοροπία χαρακτήρων στο anime.

ΛΧ: γενικά κάθε shounen

Έφαγε 10 τόπια ξύλο, τον χρησιμοποίησαν σαν ανθρώπινο
τρυπάνι απέναντι σε γρανίτη και ΜΕΤΑ απλά κάθεται
LIKE A BOSSSS

  

5) Being a ghost sucks

Tέλος υπάρχει και η επιλογή να γίνεις φάντασμα οπου μπορείς να βοηθάς στα μικρά πράγματα, ή να σε δείχνουν στον άλλο κόσμο, χαρούμενο αφού έχεις κάνει το καθήκον σου στο anime και μπορείς να απολαύσεις τη σύνταξή σου ανενόχλητος. Είναι μια δευτερεύουσα  θέση που απλά υπάρχει ο χαρακτήρας και κομπαρσοποιείται σιγά σιγά. Η διαφορά του από τη πρώτη κατηγορία είναι οτι μια στο τόσο του ανατίθονται πιο σημαντικά καθηκοντα απο κουβερνάντα, πχ να βοηθήσει σε καμια μάχη, να πάει το σκύλο βόλτα, να κατασκοπεύει τη γκόμενά του πρωταγωνιστή για να μη τον κάνει τάρανδο όταν αυτός λείπει σε καποιο ανούσιο ταξίδι "για να βρεί τον εαυτό του" ή απλά για να παίρνει μάτι τα κορίτσια στην απαραίτητη  σε κάθε anime που σέβεται τον εαυτό του hot spring scene.

Παραδείγματα:  Shaman King και κάθε anime/manga που έχει φαντάσματα.

Deadman Wonderland

2011, 12 επεισόδια

Θα αρχίσω λέγοντας ότι αυτό το anime ήταν μια όαση στην καυτή έρημο της animeικής σαπίλας που διέσχιζα πάνω κάτω τη περίοδο που έβγαινε (καλοκαίρι 2011). Ήταν το σωτήριο χέρι που με τράβηξε από τον βάλτο των βαρετών, ανούσιων, ψυχαναγκαστικά παρακολουθούμενων anime (Fruits Basket, ακόμα ρωτάω τον εαυτό μου ΓΙΑΤΙ όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη) προσφεροντάς μου το δώρο της διασκέδασης. Με κανε να θυμηθώ ξανά τι σημαίνει να περνάς καλά βλέποντας anime (ακούς Chobits;), όχι να περιμένεις πότε θα τελειώσει το κάθε επεισόδιο για να πας να αλλάξεις τον πηγαίο κώδικα του μίζερου java προγραμματός σου απλά για να χαρείς όταν σου εμφανίζει ότι μειώθηκε κατά 1 ο αριθμός των επεισοδίων που έχεις να δεις ακόμα (ψυχωτικό πανδαιμόνιο).

Ας αφήσουμε όμως τα δικά μου κι ας πάμε να κάνουμε μια ενδοσκόπηση.  

Υπεύθυνος για αυτό το θείο δώρο της λύτρωσης θα πρέπει να θεωρηθεί ο mangaka Jinsei  Kataoka (βλέπε Eureka Seven), o οποίος το μακρινό 2007 ξεκίνησε το DW. Eπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια προτού η Μanglobe το δώσει στον σκηνοθέτη Koichiro Hatsumi ο οποίος το μετέτρεψε από απολαυστικό manga σε απίστευτο anime.  

Episode 1

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτόν τον κόσμο που να 'χει δει το 1ο επεισόδιο (ούτε καν, και μόνο η 1η σοβαρή σκηνή φτάνει) και να μην το συνεχίσει. Πραγματικά αν υπάρχει και τον ξέρετε φέρτε τον μου να τον κεράσω μια μούτζα, χωρίς παρεξήγηση (αν είσαι ντούκι ή ντουλάπας δε μετράει για σένα). Απλά όταν βλέπεις αυτήν την εικόνα λες “εδώ είμαστε”.

Επικό, έτσι; Για να σας δώσω να καταλάβετε τι ρόλο βαράει η είκονα, θα πω ότι η εικόνα αυτή είναι η κατάληξη μιας κατα τα άλλα κανονικής σχολικής μέρας όπου ένα μάτσο σχολιαρόπαιδα (συμπεριλαμβανομένου και του πρωταγωνιστή) συζητάνε για την επερχόμενη εκδρομή στη φυλακή Deadman Wonderland, η οποία όπως προδιαθέτει και η λέξη wonderland είναι επίσης ένα κέντρο θεαμάτος, (λίγο βάναυσου θεάματος βέβαια, κάτι σαν σύγχρονο Κολοσσαίο). Η τύχη όμως θα παίξει περίεργα παιχνίδια στον κεντρικό χαρακτήρα, τον Igarashi Ganta (τραβάει μαρτύριο αυτό το αγόρι) ο οποίος από απλός θεατής των αρρωστημένων παιχνιδιών θα γίνει μέρος τους...

Πλοκή

Red Man & Conspiracy

Υπέυθυνος για το παραπάνω μακελειό είναι ο Red Man (Akai Otoko) ή αλλιώς Wretched Egg ο οποίος σε ανυποψίαστο χρόνο, την ώρα του του μαθήματος, σκάει μύτη και σπέρνει το χάος σκοτώνοντας τους πάντες εκτός απ τον Ganta, στον οποίο εμφυτεύει στο στήθος μια καινούρια δύναμη (branch of sin). Εδώ αρχίζει ένα ταξίδι γεμάτο αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, κυρίως για τον Ganta τον οποίο δύσμοιρο καθιστούν ένοχο για τη σφαγή και κλείνουν στη DW με ποινή θανάτου, πέφτωντας έτσι θύμα μιας καλόστημένης πλεκτάνης. Που, τι και πως, απλά δείτε το. Τέρμα τα spoilers για σήμερα (ελπίζω).

Deadmen & Branches of Sin

Το όλο concept εδώ είναι αρκετά ενδιαφέρον. Σ αυτό το anime δεν παλέυουν ούτε με σπαθιά, ουτέ με πιστόλια, ούτε παίζοντας ελληνικό βρωμόξυλο. Χρησιμοποιούνε το branch of sin, όπου έτσι ονομάζεται η ικανότητα να ελέγχουν το αίμα τους, το οποίο στερεοποιούν και σχηματίζουν ο καθένας με τον τρόπο του. Όσοι έχουν αυτήν την ability ονομάζονται deadmen. Ο κύριος ρόλος λοιπόν των deadmen μέσα στη φυλακή είναι να συμμετέχουν στα Carnival Corpses, κάτι 1vs1 μάχες για τις οποίες παίζονται στοιχήματα και για τις οποίες υπάρχει το φετίχ να δίνουν στους νεκρανθρώπους ονομασίες πουλιών, από αετός και γεράκι μέχρι ανεμογάμης, θαλλασομπεκάτσα, ασπροκωλιάς, γιδοβυζάχτρα και πορδοκλανάς. Όλα δεκτά.

P.S Οι ονομασίες των πουλιών είναι πραγματικές.

Deadman Wonderland

Η ιδιωτική αυτή φυλακή είναι μια διεστραμμένη επιχείρηση που χρήσιμοποιεί τους θανατοποινίτες φυλακισμένους της για να βγάζει κέρδος. Αυτό το πετυχαίνει στελνοντάς τους σαν τα γουρούνια στη σφαγή μέσω διαφόρων παιχνιδιών απ' τα οποία έχεις γύρω στο 0,000000000000000001 % πιθανότητα να επιζήσεις (seems fair enough) προσφέροντας έτσι ψυχαγωγία στους αιμοδιψείς θεατές. Η ηθική δικαιολογία της όλης κατα τα άλλα ανήθικης φάσης είναι ότι οι φυλακισμένοι είναι καταδικάσμενοι σε θάνατο, οπότε αργά ή γρήγορα θα πεθάνουν έτσι κι αλλίως. Σωστά. Ποιός χέστηκε.

Τι Disneyland και μαλακίες. Πάρε εδώ μεγαλείο

Εκτός από το να πεθάνουν όταν εκτελεστεί η θανατική τους ποινή ή όταν πέσουν στην 99,999999999999999999 % περίπτωση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, υπάρχει και ένας 3ος θανατηφόρος παράγοντας. Κακόμοιρα παιδιά. Το να πεθάνουν από το κολιέ που εκγχέει δηλητήριο στα σωματά τους. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουν αυτό είναι να παίρνουν το αντίδοτο κάθε μέρα το οποίο πρέπει να αγοράσουν με χρήματα τα οποία κερδίζουν νικώντας τα παιχνίδια ή τα Carnival Corpse (από τις οποίες ο χαμένος φεύγει με ένα μέλος του σώματος λιγότερο) !!! Ένταξει. Φτάνει. Θα με πιάσουν τα κλάμματα. Σκουπίσου κι εσύ αναγνώστη. Το ξέρω ότι σου έκανα τη καρδιά περιβόλι.

Πάμε τώρα όμως να ρίξουμε ένα βλέφαρο στους χαρακτήρες:

Igarashi Ganta

Το μεγαλείο της συμπόνιας. Αυτό το παιδί μου σπαράζει τη τρυφερή μου καρδιά. Με στεναχωρεί τα μάλα. Μα πως γίνεται να γαμηθεί περισσότερο η ζωή ενός ανθρώπου μέσα σε μια μέρα; Σκοτώνουν τους φίλους του, τον καταδικάζουν σε θάνατο, τον κλείνουν στη φυλακή, μέσα στη φυλακή περνάει τα μύρια όσα, η πεμπτουσία του ψυχικού και σωματικού πόνου. Το μόνο που λείπει μετά είναι να του βάλουμε κι ένα στεφάνι με αγκάθια, να του κοτσάρουμε κι ένα σταυρό στη πλάτη και να του πούμε να ανέβει τον Γολγοθά.

Πέρα απ τη τραγικοτητά του που είναι και το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό, έχει κι αυτός το branch of sin και μπορεί να ελέγχει το αίμα του το οποίο χρησιμοποιεί σαν βλήμα (ranged fighter).

Τελός, έχει βάλει σκοπό να εκδικηθεί τον τύπο που σκότωσε τους φίλους του.

Γενικότερα είναι καλό παιδί και ξηγημένο παλικάρι απλά η τύχη δε του χει χαμογελάσει συχνά (δηλαδή ποτέ). Είναι τόσο άτυχος που μπορεί να πεθάνει από άγνωστη αιτία προσπαθώντας να φτιάξει ένα μπολ με δημητριακά.

Shiro

H αγαπημένη μου ασπρουλιάρα (shiro σήμαινει άσπρος στα ιαπωνέζικα για όσους δε το ξέρουν ήδη). Παιδική φίλη του Ganta. Από τις μορφές που έχω συμπαθήσει περισσότερο από τα anime που χω δει. Και δε μπορώ και να το αιτιολογήσω πλήρως. Μήπως είναι εκείνο το αρχικό τραγουδάκι που έλεγε με τη παιδική μελωδία και τους σκατόψυχους στίχους; Ναι, σίγουρα αυτό μέτρησε. Ίσως και λίγο η άτοπη ανεμελειά της (όχι σε επίπεδα χαζοχαρουμενιάς, αρκετά όσο να είναι ευχάριστη) που ήταν σαν μια ξέμπαρκη άσπρη κουκίδα μες τη μαύρη μιζέρια της φυλακής.

Όπως και να χει, λατρεύω κι αυτήν και το μες το δηλητήριο (η λέξη αυτή χρησιμοποιείται συχνά στους στίχους) τραγούδι της.

Makina

Μια milfάρα, βυζαρού, kinky-αφέντρα-στο-κρεβάτι-και-δε-συμαζεύεται επικεφαλής της φρουράς. Ή τύπισα είναι τόσο αδίστακτη που δε διστάζει να σε κόψει με το σπαθί της σχηματίζωντας γραμμές, κύκλους, τρίλιζες από αίμα πάνω στο στήθος σου κτλ μόνο επειδή τόλμησες να αναπνεύσεις λίγο από το οξυγόνο της.

Τελειώνοντας έχουμε τους:

Tsunenaga Tamaki: Ο διευθυντής της φυλακής, μια γλοιώδης νυφίτσα, mastermind της πουστιάς στον Ganta. Θέλει σκότωμα.

Crow: Ένας deadman πού πληροί 100 % τις προυποθέσεις του άνιωθου ντουκιού (βλέπε Αnime Cliche #1)

Azuma Genkaku: Ένας antagonist ο οποίος ο μόνος λόγος που τον αναφέρω είναι λόγω του όπλου του, που είναι ένα machine gun σε σχήμα flying V κιθάρας το οποίο και τον κάνει αξιομνημόνευτο.

Εικονικό μέρος

Πέρα από την πρώτη εικόνα που έδειξα, που δίνει μια αρχική γεύση, γενικότερα υπάρχει μια σκοτεινίλα στο σχέδιο και στη σκηνοθεσία. Μετά βάψτο με μούντα χρώματα, βάλε λίγο αίμα , λίγη gore-ίλα, μερικές αρρωστημένες σκηνές και λίγο πόνο και θλίψη και έχεις τελείωσει με το εικονικό μέρος. Γιατί έτσι μας αρέσει.

Αιματόgore-ίλα

Αρρώστια

Πόνος και θλίψη

Επίλογος

Οπότε όπως έχουμε (ψιλο)καταλάβει το Deadman Wonderland είναι ένα anime με ωραία πλοκή, ωραίο σχέδιο, ωραίους χαρακτήρες όλα αυτά με μια δόση τραγωδίας 12 επεισοδίων (το μόνο κακό, ευχόμαστε για 2η season, αν και χλωμό γιατί όσο περίεργο και αν φαίνεται, δεν άρεσε στους Ιάπωνες (????????????)).

Το να σου προτείνω αναγνώστη να δεις αυτό το anime είναι σαν να σου προτείνω να κάνεις sex όταν μπορείς να κάνεις. Τόσο αυτονόητο.

Anime Cliche #2

#2 Θεωρία της σχετικότητας

Τι; Τι είπες φίλε μου; Ο Einstein μίλησε για θεωρία της σχετικότητας; Γελάει ο κόσμος μαζί σου. Οι σοφοί άνθρωποι μαθαίνουν την έννοια της σχετικότητας βλέπωντας anime. Οπότε πάρε τον φίλο σου τον Εinstein και ελάτε πιτσιρίκια να σας μάθω τι σημάινει σχετικότητα.

Διάφορα παραδείγματα:

• Στο Toriko, έπρεπε να μπουν μέσα στον Regal Mammoth για να πάρουνε το Jewel Meat και να βγούνε μέσα σε 15 λεπτά. Βγήκαν μετά από 3 επεισόδια (3 x 20 = 60 λεπτά).
• Στο Nurarihyon No Mago: Sennen Makyou, ενώ υποτίθεται ότι ο Nura Rikuo κρατάει τη δαιμονική του μορφή μόνο το βράδυ, ξημεροβραδιαζόταν μ' αυτήν. Ή αυτό ή μια νύχτα κράτησε καμιά 15αριά επεισόδια. Και στις 2 περιπτώσεις ικανοποιείται το cliche.

Κύριο ενδεικτικό παράδειγμα: Κρατάει η hollow μάσκα του Ichigo 11 δευτερόλεπτα? Μετά από 1 ώρα μάχης τον βλέπεις να τη φοράει ακόμα? Μην αγχώνεσαι. Ο χρόνος είναι σχετικός. Για τον Ichigo έχουν περάσει 11 δευτερόλεπτα, άσχετα αν εσύ τον βλέπεις να παλεύει 1 true (όχι άλλες σκηνές) ώρα.

Οπότε μερικές πιθανές εξηγήσεις είναι οι εξής:

α) Οι Ιάπωνες σε trollάρουν λέγοντας σου ψέματα για το χρόνο, δινοντάς σου ψεύτικα χρονικά όρια.

Συμπέρασμα: Οι Ιάπωνες είναι τα μεγαλύτερα trolls της γης.

                   (Διαβάστε από δεξιά προς τα αριστερά όπως τα manga)

β) Οι Ιάπωνες έχουν μια διαστρεβλωμμένη αίσθηση του χρόνου.

Συμπέρασμα:

α) Στην Ιαπωνία έχουν ελαττωματικά χρονόμετρα.

β) Στην Ιαπωνία έχουν άλλο σύστημα αρίθμησης του χρόνου φτιαγμένο από τον Σατανά.

γ)O χρόνος γουστάρει τον Ichigo και τον κάθε Ichigo.

Συμπέρασμα: Ο Ichigo και ο κάθε Ichigo έχει μια επιπλέον time control ability η οποία δεν αναφέρεται πουθενά γιατί μάλλον είναι προφανής και αυτονόητη.

Captain Obvious asks: Ρε μαλάκα μπορεί ο Ichigo να ελέγχει το χρόνο?

δ) Η αποτυχημένη προσπάθεια να δημιουργήσουν μια έντονη, πιθανώς γεμάτη αγωνία φάση-σκηνή βάζοντας έναν χρονικό περιορισμό ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν ασκεί την βαρύτητα που υποτίθεται ότι πρέπει να ασκήσει λόγω της αναισθησίας που μας έχει δημιουργηθεί από την 1η-2η επανάληψη του ίδιου τεχνάσματος. Όπα, κάτσε, πολύ σοβαρό ήταν αυτό. Μαλακίες λέω. Ένα από τα προηγούμενα τρία είναι.

Phi Brain: Kami No Puzzle

Πως το να λύνεις Sudoku φαίνεται coοl

(2011, ongoing) 

Όταν κοίταζα τα anime που θα έβγαιναν το φθινόπωρο, το μάτι μου έψαχνε κυρίως το Shakugan no Shana, που είχα ακούσει ότι θα έβγαζε τρίτη season. Είδα και πολλά άλλα, κακά, όπως το αναμενόμενα απογοητευτικό Maken-ki, για το ξερατό του οποίου θα μιλήσω άλλη φορά, αλλά και καλά, όπως το Μirai Nikki. Τέλος είδα και αυτό το καινούργιο , χωρίς ρίζες anime (δεν ήταν manga, video game, ούτε όνειρο καυλωμένου otaku να το δει) Phi Βrain λοιπόν. 

Αρχικά, η κεντρική ιδέα του με ξενέρωσε. Ένας τύπος λύνει γρίφους. LAME!!!.Φίλε, σκέφτηκα, αυτό το κάνει κάθε τελειωμένη γριά στο κομμωτήριο καθώς περιμένει για τη μάσκα. Γιατί να δω ένα anime που ο ήρωας έχει τα ίδια χόμπι με τη τρίτη ηλικία, και με τους εντελώς λιωμένους no-lifers που κάθονται και σχολιάζουν το τελευταίο τεύχος του "Τεστ";

Αποφάσισα όμως να του δώσω μια ευκαιρία, κυρίως λόγω της εταιρείας. Το έχει φτιάξει η Sunrise. Δε μπορείς λοιπόν παρά να δώσεις μια μύξα προσοχής στην εταιρεία που έφτιαξε το Cowboy Bebop, Inuyasha,  Kekkaishi. Ή αν είσαι mechaτζης που πάντα θα ξεχωρίζουν και λόγω ιστορίας και λόγω ανωμαλίας, το Gundam, Armored Trooper Votoms. Και φυσικά, το Code Geass. Ειδικά όταν το anime το έχει σκαρώσει ο μεγάλος Sato Junichi (Evangelion και όποιος αντέξει, ο Ikari τα’ χει παίξει), η μύξα γίνεται  εσωτερική αλυσίδα που σε τραβάει όπως το μουνί το καράβι.

Και τελικά δε με απογοήτευσε. Το Phi Brain  είναι ένα διασκεδαστικό, δροσερό (μου φαίνεται λίγο gay επίθετο για anime αλλά θα το κρατήσω) shounen με δυνατό σχέδιο, ευχάριστους χαρακτήρες και ευχάριστη πλοκή, αν και κάπως νερουλή και κουλή. Πιο συγκεκριμένα.

Πλοκή 

Όπως είπα, το κυρίως θέμα εδώ είναι οι γρίφοι. Sudoku, puzzle, λαβύρινθοι, τελίτσες, φιδάκια, γυναικεία ψυχολογία, όλα παίζουν. Εδώ μάγκας είναι αυτός που τους λύνει πιο γρήγορα  και όχι το ντούκι, ο γαμιάς της γειτονιάς ή αυτός που θέλει να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο για να τον προστατέψει από το κακό και το άδικο. Έτσι έχουμε τον Daimon Kaito, το κακό παιδί, που θεωρεί ότι οι γρίφοι έχουν αισθήματα και τους ξεπαστρεύει σε 10 νανοsec τον καθένα. Εξαιτίας αυτού, μια κακή οργάνωση τον θέλει, γιατί και καλά έχει τη δυνατότητα να φτάσει στο Phi Brain (Φ μυαλό, οι μαθηματικοί ίσως ξέρετε τι είναι) για να λύσει το γρίφο του θεού. Ναι, κοιτάξτε, μπάζει λίγο, ειδικά όταν στην εικόνα μπαίνουν οι κακοί. Οι τύποι απλά φτιάχνουν γρίφους που σε σκοτώνουν αν δεν τους λύσεις. Κάπως σαν την ενόχληση που νιώθεις όταν ένα σταυρόλεξο σε ρωτάει "βασιλιάς της Ζανζιβάρης με 25 γράμματα" και συ φυσικά δε ξέρεις, μόνο στο πιο σοβαρό. Γενικά όλος  ο κόσμος εκεί είναι καυλωμένος με τους γρίφους, από τους ήρωες μέχρι τους κομπάρσους στις σκηνές πλήθους, τη τηλεόραση και τα σχολεία. . Τα πάντα όλα έχουν γρίφους. Κάπου διάβασα ότι με τους γρίφους νιώθεις ότι συμμετέχεις στο anime γιατί και καλά προσπαθείς να τους λύσεις, σα αστυνομικό ένα πράγμα. ΑΡΧΙΔΙΑ ΓΚΟΓΚΟΛΕΖΙΚΑ! Anime θέλω να δω φίλε, όχι να περάσω την ώρα μου στο πλοίο,  ούτε να πιάσω δουλειά σε σταυρολεξάδικο. Επίσης οι γρίφοι τρώνε κλωτσίδια με τη ταχύτητα του φωτός,  τόσο που σχεδόν δεν τους προσέχεις. Απλά νιώθεις τη παρουσία και βλέπεις άλλους να ασχολούνται. Είναι πάνω κάτω σα τσόντα. Άλλοι πηδάνε.

Άλλα πιο ειδικά χαρακτηριστικά δεν έχει. Τυπικό shounen, επομένως η πρωτοτυπία δεν είναι το στοιχείο του. Αρχίδια κακοί του ενός επεισοδίου, μούφα στημένες συνομωσίες που δεν δημιουργούν καμία ένταση και ωραίες φάσεις ψιλοκωμωδία. Αυτά.

Σχέδιο

 

Το σχέδιο του Phi Βrain είναι πραγματικό καλό, από τα πιο ενδιαφέροντα του φθινοπώρου. Είναι το δυνατό χαρτί του anime και θα προσελκύσει κυρίως  βαρεμένους τυπάδες που είναι ικανοί να δουν και την αναπαραγωγή της μύγας εάν έχει καλό animation, αλλά και κανονικούς ανθρώπους. Μοιάζει να έχει δεχτεί πολλές επιρροές από Air Gear. Θα ανέφερα την άκυρη κεντρική ιδέα (πατίνια-γρίφους) αλλά έχω καλύτερο. Πάρε

                     

                               Daimon Kaito (Phi Brain) - Ikki (Air Gear)

Δεν είπα ότι είναι και αδέρφια, για επιρροές μίλησα. Και μια ομοιότητα υπάρχει αναμφισβήτητα. Γενικότερα όμως το σχέδιο του Phi Brain είναι πολύ καλύτερο. Έχει μια φρεσκάδα (και άλλος gay χαρακτηρισμός, ας το αγνοήσουμε, δε συνέβη ποτέ), τόσο στα χρώματα όσο και στις γραμμές, που σε κάνει άμεσα δεκτικό απέναντι του.

Ψςς επικούρα και έτσι, κάτι σαν ναός των puzzle. 
Που είσαι ρε μάνα να το δεις !

Nιώθεις αρκετά ασφαλής να παίζεις με τέτοιες λέξεις; 

Χαρακτήρες

Αρχικά έχουμε τον πρωταγωνιστή, τον Daimon Kaito. Ένας τύπος με δραματικό παρελθόν, καθώς έχασε τους γονείς του από έναν γρίφο. Έχει μόνο μία καλή ανάμνηση, μια γαμόσπιτη καλή ανάμνηση που σε 14 επεισόδια φτάνει να γεμίσει επ μόνη της! Το μόνο που τον νοιάζει είναι να λύνει γρίφους. Σοβαρός, γραψαρχίδης, λίγο σαλεμένος γιατί θεωρεί ότι οι γρίφοι έχουν αισθήματα. Γενικά γι αυτόν τα puzzle  είναι κάτι σαν τις και καλά ψαγμένες τύπισσες: το παίζουν δύσκολες, αλλά θέλουν να λυθούν (από τις χειροπέδες, ξέρεις εσύ…). Επίσης φοράει στο χέρι μια χρυσή κουκουβάγια που όταν τα βρει σκούρα, τον βοηθά να λύσει το εκάστοτε γρίφο σε ταχύτητα μεγαλύτερη της διάρροιας.

Άλλη φιγούρα είναι η πρωταγωνίστρια, η Ιtō Nonoha, παιδική φίλη του Κaito που τον γουστάρει. Γενικά στα shounen αν δεν γνωρίσεις τη γκόμενα σου όταν είσαι πέντε, στη παιδική χαρά, δύσκολα πηδάς μετά. Η Nonoha, όσο παράξενο και αν φαίνεται, δεν ασχολείται με γρίφους. Όποτε έχει αναλάβει όλα τα άλλα. Είναι ντούκι, κάνει θέατρο, κοινωνικές επιστήμες, τα πάντα. Τα πάντα, η κοπέλα είναι η προσωποποίηση της θεωρητικής κατεύθυνσης. Αλλά, δε λύνει γρίφους, επομένως οι υπόλοιποι τη περιφρονούν και θα τη θεωρούσαν πιο άχρηστη και από τη Sakura  στο Naruto, αν ήξεραν τη δεύτερη.

Η Nonoha  σε μια προσπάθεια βιασμού του Kaito

Για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότεροι χαρακτήρες στο Phi Βrain είναι γαμημένοι κομπάρσοι που δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό, απλά γεμίζουν το χώρο και καμία φορά σε ευχαριστούν, βοηθούν στο να λυθεί κάνας γρίφος ή βάζουν δικούς τους. Θα τους αναφέρω όμως γιατί είναι φιλότιμα παιδιά και είναι κρίμα.

Gammon Sakanoue: Φίλος και ανταγωνιστής του Kaito. Θέλει τους γρίφους για τα λεφτά. Υποψιάζομαι ιστορία ελληνικού σινεμά, γεμάτη φτώχια και ανέχεια. Next

Cubic Galois: Άλλο φρικιό. Εφευρίσκει ρομπότ και ψιλοσπάει μπάλες. Αυτά.

Aυτό αριστερά είναι το επόμενο μέλος της παρέας. Είναι ΑΝΤΡΑΣ, ΜΕ ΠΟΥΤΣΑ, ΠΕΟΣ ,ΜΑΛΑΠΕΡΔΑ! Επιβεβαιώνεται τουλάχιστον η επιρροή του Air Gear . Κατά τα άλλα είναι ένα ευγενικό παλικάρι ονόματι Anna Gramm που του αρέσει η τέχνη και λύνει γρίφους. Η πρωταγωνίστρια τον ζηλεύει, ελλείψει κανονικών γυναικών. Ναι…

Οι άλλοι είναι ανάξιοι οποιασδήποτε αναφοράς, ο μόνος που ίσως αξίζει είναι ο αρχικακός. Δε ξέρω πολλά για αυτόν, μόνο ότι είναι παιδικός φίλος του Kaito (αυτός από τη καλή ανάμνηση που είπαμε παραπάνω...) και μοιάζει με πρόβατο.

Επιλογικά

Το Phi Βrain δεν είναι άσχημο anime. Εάν ειδικά αποδεχθείς το ότι σε shounen δε πέφτει κανένα μπουκέτο, ούτε με λουλούδια, πόσο μάλλον με ξύλο και συνηθίσεις τους γρίφους, μάλλον θα σε διασκεδάσει. Θα κάνεις το κέφι σου, θα ψιλοσυμπαθήσεις και τους χαρακτήρες. Επίσης το op αξίζει πολλά! Αντικειμενικά  βέβαια, εάν το βλέπεις βδομάδα τη βδομάδα δύσκολα θα σε κρατήσει, καθώς δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, ούτε διαθέτει κανένα τρομερό βάθος. Είναι μια light επιλογή, που σίγουρα δεν θα αλλάξει τον κόσμο των anime, απλά θα διασκεδάσει κάπως την ανία σου καθώς περιμένεις να γίνει τίποτα σοβαρό στο Ναρούτο.

ΒΑΘΜΟΣ (ναι τώρα βάζουμε και βαθμούς  άμα λάχει) : 5/10