Chobits

2002, 26 επεισόδια

Chobits. Ένα anime που κατέχει τη περήφανη θέση του 3ου χειρότερου anime που έχω δει. Όχι, όχι, μη με παρεξηγείτε, δεν είναι κακό. Αλλά Θεέ, είναι βαρετό. Τόσο βαρετό που η σκέψη του να σταματήσω να το βλέπω και να πάω να παρακολουθήσω το γρασίδι να μεγαλώνει μοιάζει με έξαλλη ιδέα. Όταν βλέπεις το Chobits ο χρόνος είναι ο χειροτερός σου εχθρός. Κάθε φορά που βλέπεις ένα επεισόδιο και τσεκάρεις τη μπάρα για να δεις πόσο έχεις ακόμα (που άμα πίστευες ότι το να τσεκάρεις κάθε 1 sec έχει νόημα, θα το έκανες), ο χρόνος τ' αρχίδι σου λέει: “Μπαστάρδι, έχεις έναν αιώνα επεισοδίου να δεις ακόμα” φορώντας τη μάσκα του trollface. Οπότε τη τακτική που ακολούθησα για να δω το Chobits θα τη παρομοίαζα με το να πίνεις Depon αναβράζον. Κλείνεις τη μύτη σου και το πίνεις μονορούφι για να τελειώσει όσο πιο γρήγορα κι ανώδυνα αυτή η δυσάρεστη εμπειρία.

Αυτή η άθλια στιγμή που 

ενώ έχεις κλείσει τη μύτη 

σου, καταλαβαίνεις ότι 

αυτό που πίνεις έχει γεύση 

σκατού αλλά παρ' όλα αυτά

 προσπαθείς να πείσεις τον 

εαυτό σου ότι πίνεις Sprite

 χωρίς ζάχαρη.

General Info
To manga ξεκίνησε το 2001, δημιούργημα των CLAMP, μια ομάδα γυναικών mangaka οι οποίες πέρα απ' το Chobits έχουν φτιάξει κι άλλα γνωστά όπως τα ΧΧΧholic, Cardcaptor Sakura και Tsubasa: Reservoir Chronicle και είναι επίσης υπεύθυνες για τη δημιουργία των χαρακτήρων του Code Geass. Πέρα από γνωστό mangaka (mangakισες), έχει επίσης γνωστό σκηνοθέτη (Morio Asaka) και τεράστια εταιρεία που το έφτιαξε, τη Madhouse. Μερικά παραδείγματα για την Madhouse: Monster, Black Lagoon, Highschool Of The Dead, Claymore, Tenjho Tenge και φυσικά Death Note. Ένα πράγμα έχω να πω μόνο. Κρίμα.


Zoom In
Ελάτε όμως τώρα να ρίξουμε μια ματιά στη πλοκή. Η πλοκή λοιπόν χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Το βαρετό μέρος όπου δε ξέρω καν αν αξίζει να ονομαστεί πλοκή (ας το ονομάσουμε "βαριέμαι τόσο πολύ που πεθαίνω γιατί η καρδιά μου βαρέθηκε να χτυπάει" μέρος) και το δεύτερο μέρος που αποτελεί και την ουσιαστική πλοκή με μια δε-θα-την-έλεγα-κι-αδιάφορη θεματολογία. Μαντέψτε πιο κρατάει περισσότερο.

Αρχικά όμως ας πούμε λίγο πως αρχίζει η ιστορία και ύστερα συζητάμε για το κάθε μέρος ξεχωριστά.

Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, ήτανε ένα αγόρι ονόματι Motosuwa Hideki. Το παλικάρι δε τα παίρνει και πολύ τα γράμματα oπότε μετακομίζει στο Tokyo για να παρακολουθήσει prep school (σχολείο ειδικό για όσους έχουν μείνει κάπως πίσω και θέλουν να ξαναδώσουν αντίστοιχες πανελλήνιες) μήπως και περάσει σε καμιά κουτσοσχολή. Επίσης δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην. Καταλάβαμε, φιλότιμο παλικάρι, η δουλεία κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί κτλ. Γενικά για τον Hideki oι μέρες ήταν μοναχικές, οι νύχτες κρύες, μέχρις ότου μια μέρα γυρνώντας σπίτι απ τη δουλειά ένα βράδυ βρίσκει πάνω σε ένα σωρό από σκουπίδια μια όμορφη κοπέλα (-fake and gay! -shut up! έτσι λέγονται τα παραμύθια) η οποία είναι persocom (θα εξηγήσω πιο κάτω). Την παίρνει σπίτι του λοιπόν και την ονομάζει Chi γιατί η κοπελιά μόνο αυτό ήξερε να πει. Από κει και πέρα αρχίζει η μαραθώνια διαδρομή μιας βαρεμάρας που είναι επιβλαβής για την υγεία.

Οι γιατροί μου παν ότι δε πρέπει  να ξαναδώ 
τέτοιο anime γιατί αλλιώς θα ναι αργά

Persocoms
Λίγα λόγια τώρα για το τι είναι τα persocoms. H λέξη persocom λοιπόν (ή pasocon όπως το προφέρουν οι Ιάπωνες) είναι συντομία του personal computer, με λίγα λόγια προσωπικά ρομπότ, τα οποία έχουν τη μορφή κοριτσιών και μπορούν να προγραμματιστούν να κάνουν διάφορα πράγματα. Π.χ μπορούν να μπαίνουν στο Ιnternet και γενικά να ασχολούνται με ηλεκτρονικής φύσης ενέργειες. Βέβαια μπορεις να τις στείλεις και στη κουζίνα να φτιάξουν κανά πιάτο φαί, ή να πλύνουν κανά ρούχο ή ακόμα να “ευχαριστήσουν τον αφέντη τους” (if you know what I mean). Μπορούν να κάνουν ότι φανταστείς, ότι μπορεί να περάσει απο το διεστραμμένο, σαπισμένο με σκουλήκια νου σου. Είναι πάντα και παντού και κοστίζουν μια περιουσία.

I choose fanservice!!!

"Βαριέμαι τόσο πολύ  που πεθαίνω γιατί η καρδιά μου βαρέθηκε να χτυπάει" μέρος
Με το που τη φέρνει σπίτι του λοιπόν τη Chi και τη βάζει μπρος να δουλέψει, ανακαλύπτει ότι είναι κάπως "χαλασμένη". Στην ουσία δεν έχει εγκατεστημένο λογισμικό. Με λίγα λόγια δε μπορεί να κάνει τίποτα. Το μόνο που έχει εγκατεστημένο είναι η δυνατότητα να μαθαίνει. Ωραία  φάση. ΝΟΤ!!!! Γιατί ρε Ηideki, γιατί ρε καλό μου παιδί δεν είδες εκείνο το γαμημένο δισκάκι με το λειτουργικό σύστημα. Θα πήγαινες σπίτι, θα το έβαζες κι όλα μέλι γάλα. Αλλά όχι, πρέπει να βλέπουμε τη Chi να μαθαίνει λέξεις και να ανακαλύπτει το κόσμο. Πρέπει να τη βλέπουμε να πηγαίνει στη παραλία και να αγοράζει σώβρακα. Μετά απ΄ αυτό δείξτε μου και τον Naruto να φτιάχνει ramen με ninjutsu και το υπόσχομαι, δε θα ξαναβαρεθώ στη ζωή μου.


Ουσιαστικό μέρος
Το όλο νόημα του anime επικεντρώνεται στον έρωτα που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Hideki και την Chi και στα διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα περί ηθικής που προκύπτουν όπως το αν είναι σωστό να παρατήσεις τη γυναίκα σου για ένα ρομπότ. 

Όχι εσύ!!!

Πέρα απ'αυτό υπάρχουν και οι αναφορές σε τεχνητή νοημοσύνη και άλλους κομπιουτερίστικους όρους για να παράγουμε και μια ικανοποιητική δόση nerdικης ντοπαμίνης που χρειάζεται.


Χαρακτήρες

Motosuwa Hideki: Το παλικάρι αυτό έχοντας ζήσει όλη του τη ζωή στην επαρχία μαζεύοντας άχυρο και ταΐζοντας γελάδια, η αστική ζωή μοιάζει μεγάλη στα μάτια του. Παρ' όλα αυτά δε το βάζει κάτω, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και θέλει να μαζέψει λεφτά για να αγοράσει ένα persocom το όποιο βάσει των standards της αγροτικής ζωής και της οικονομικής κατάστασής του φαντάζει σαν ένα κάπως άπιαστο όνειρο. Η τύχη του χαμογελάει όμως γιατί του στέλνει τη Chi η οποία είναι και special μοντέλο. Τέλος, σαν κάθε 19χρόνο αγόρι έχει και μια αντίστοιχη libido η οποία εκφράζεται με συλλογές πορνοπεριοδικών, υγρά όνειρα, nosebleeds και τη φαεινή ιδέα να αγοράσει persocom για να σερφάρει στο internet για πορνό.

Chi: Η Chi λοιπόν είναι ένα custom made persocom που ανήκει στη ξακουστή σειρά Chobits που υποτίθεται ότι είναι κάποια πολύ ιδιαίτερα persocoms που μπορούν να έχουν συναισθήματα και ελεύθερη βούληση. Πέρα απ' αυτό η Chi δεν έχει μνήμη, αλλά σιγά σιγά αποκτά κι από ένα μέρος της λόγω ενός lame βιβλίου που διαβάζει το οποίο διηγείται μια πιο lame ιστορία, κι έτσι προχωρά και λίγο η πλοκή. Η οποία πλοκή φτάνει στο τέλος της όταν κι αν η Chi πετύχει το σκοπό της ζωής της δηλαδή βρει τον άντρα που θα 'ναι μόνο γι αυτήν (ο ρε πούστη, νομίζω πως τα δάχτυλά μου ξέρασαν λίγο πάνω στο πληκτρολόγιο καθώς έγραφα). 
                                P.S. H Chi παίρνει μπρος έτσι:

Και γιατί όχι;;;

Άλλοι χαρακτήρες; Υπάρχουν κανα 2-3 αλλά μπροστά στους προαναφερόμενους δεν αξίζει να σχολιαστούν (βαριέμαι κυρίως, καλά, δε χάσατε και τίποτα).

Σχέδιο
Το σχέδιο δεν είναι κακό. Είναι αξιοπρεπές και ειδικά η Chi είναι καλά προσεγμένη. ΑΛΛΑ. Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται είναι τόσο άτονα, βαρετά και "ξεθωριασμένα" που κάνουν τη σχεδόν γκρι μπλούζα των Metallica που έχω απ' τη 3η γυμνασίου (που πλέον χρησιμοποιείται σαν τελευταία λύση πυτζάμας ή ξεσκονόπανο) να μοιάζει με λαμπερό κουστούμι για τα βραβεία Οscar. Είναι τόσο νερόβραστα που το μπεζ στα μάτια σου μοιάζει πλέον με το πιο χαρούμενο χρώμα που υπάρχει στο κόσμο. Τόσο χαρούμενο που πρέπει να σταματήσει να είναι χρώμα και να πάει να γίνει gay rights activist.


Το sum up
Είναι βαρετό αυτό το anime; Ναι, είναι (100η φορά που το λέω). Έχει τίποτα ενδιαφέρον; Δεν είναι κι εντελώς αδιάφορο. Να το δω; Κοιτά, η αρχική μου τάση προς απάντηση είναι όχι αλλά δε θέλω να σε πάρω και στο λαιμό μου. Όσο κι αν το έκραξα, η τελική μου απάντηση είναι "Give it a try". Γιατί στο κάτω κάτω ίσως να βαρεθείς λιγότερο και να ενδιαφερθείς περισσότερο από μένα. Ίσως η δικιά σου "συνεχίζω ή όχι ένα anime" ζυγαριά (εγώ δεν έχω τέτοια) με τα βαρίδια "βαρετό" κι "ενδιαφέρον" να γυρνάει προς το "ενδιαφέρον". Αρχίδια. Δεν έχει νόημα να το δεις. Αλήθεια με πίστεψες; Πλάκα κάνω. Ή όχι;