Tengen Toppa Gurren Lagann

2007, 27 eps

Ttgl. Ή όπως προτιμώ να το λέω  Teeeeeeeengen Toοppa GUUUUUUUUREN LAAAAAAAAAAAAgaaan!

Η απάντηση στο ότι κάποιος δεν έχει δει το ttgl   είναι το "α, δε βλέπεις anime ε;;". Κάποια πράγματα δεν είναι υποκειμενικά. Κάποια πράγματα δε γίνεται να τα αγνοήσεις. Κάποια πράγματα είναι τόσο μεγάλα που μοιάζεις με τρίχα όταν τα κοιτάζεις . Το TTGL είναι ένα από αυτά. Δε νοείται άνθρωπος που βλέπει anime και να μην έχει δει αυτό το υπέρτατο σε βαθμό ψύχωσης anime. Τι είπες; Ναι εσύ στο βάθος, τι είπες; Το είδες και δε σου άρεσε; Cheesy, mainstream? Another space opera? Κοίτα, υπό άλλες συνθήκες θα συμφωνούσα, τώρα όμως ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΒΡΩΜΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΝOODLES ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!@@ Oποιος έχει δει το Tengen και δε συγκινήθηκε δεν είναι άνθρωπος, αλλά κάποιο σατανικό cyborg σταλμένο από κάποια κακόβουλη φυλή της εξώτερης κόλασης, ίσως και από τον Κθούλου τον ίδιο.

Όλοι μας χρωστάμε άπειρη ευγνωμοσύνη σε όσους μας το πρότειναν στις αρχές μας (thanks στο ξαναλέω και από δω). Kαι όλος ο κόσμος χρωστάει γενικά στους Hirouki Imaishi (σκηνοθέτη) και Kazuki Nakashima (σεναριογράφο), αλλά και στη γνωστή και πολυαγαπημένη GAINAX (Evangelion and that’s enough) και καλά θα κάνουμε κάποια στιγμή να τo δείξουμε. Κάτι απλό και λιτό, μια παρέλαση, μια εθνική γιορτή, ένα φεστιβάλ στη τελική.

Τέλος πάντων θα το οργανώσουμε σε άλλη φάση αυτό. Πάμε να δούμε λίγο καλυτέρα το TTGL,(απαραίτητα εφόδιο γυαλιά σε σχήμα V, τρυπάνι από την εργαλειοθήκη του γείτονα, και τιρμπουσόν για το κρασί κάνει βέβαια, και βλέμμα πλάνο στον ουρανό και πότε-πότε στην οθόνη).

                                       

                                         
Πλοκάρα

Σε μια υπόγεια πόλη ένας ταπεινός  και ψιλό loser σκαφτιάς, ο Simmon, βρίσκει ένα μικρό τρυπάνι και το κεφάλι ενός robot. Μετά το ταβάνι της σπηλιάς σπάει και πέφτουν στα κεφάλια τους ένα ζουμερό πιπίνι ονόματι Yoko και ένα τέρας που πάλευαν. Ο Simmon με τη βοήθεια του κολλητού του Kamina στριμώχνονται μέσα στο κεφάλι εν την εν λόγω δεσποινίδα, νικούν το τέρας και βγαίνουν στην επιφάνεια, που όλοι τους έλεγαν ότι δεν υπάρχει.  Εκεί μαθαίνουν ότι τη Γή ελέγχουν κάτι ανθρωπόμορφα ζώα, οι Beastmen που  οδηγούν κάτι mecha, τα Gunmen (θα επανέλθω). Με πολύ κόπο και αρχιδίλα, κυρίως από τον θεό Kamina και μετά από τον ημίθεο Simmon η ομάδα των ηρώων καταφέρνουν να πάρουν αρχικά κάτι Gunmen, μετά ένα μεγαλύτερο, μετά τη Γη, το ηλιακό σύστημα και τέλος ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ γράφοντας με αίμα και σπέρμα το όνομα τους στα άστρα και τα μυαλά μας.

                                                       

Οwned BITCHES!!

Η υπόθεση έχει χαρακτηριστεί τρυπάνι και όχι άδικα. Ξεκινάει απλά, σιγά-σιγά σε σκάβει και προχωράει όλο και βαθύτερα, τόσο, που μετά από κάποια στιγμή Ο,ΤΙ και να δείξει σου φαίνεται όχι μόνο λογικό αλλά και αναγκαίο. Όλα τα στοιχεία δένονται σφικτά σε ένα καλά ενορχηστρωμένο  πλαίσιο.

Κύριο συστατικό της πλοκής είναι η ΓΑΜΑΤΟΣΥΝΗ , αυτές  οι στιγμές που σκέφτεσαι ότι πρέπει να εφευρεθεί μια καινούργια μονάδα μέτρησης για να καταλάβεις  πόσο παλικάρια είναι όλοι στο TTGL. Όλοι. Δεν υπάρχει κομπάρσος εδώ, μόνο τύποι με περισσότερο και λιγότερο screen time. Ακόμα και ο τύπος που έπαιξε 10 λεπτά κάποια στιγμή θα κάνει  κάτι τόσο γαμάτο που θα ντραπείς που δε θυμόσουν το όνομά του. Οι καταστάσεις και οι μάχες στις οποίες μπλέκουν είναι τόσο δύσκολες που ξεπερνάνε κατά πολύ τις επιθέσεις αυτοκτονίας. Μιλάμε για Τσακ Νόρις lvl (over 9000…) και η επιβίωση κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι, παρά το γεγονός οτι πρόκειται για shounen. Ετσι που τους βλέπεις να ψοφάνε σα τις μύγες, πραγματικά δε σε νοιάζει το πώς θα σωθούν. Ακόμα και μια πόρτα να άνοιγε πάνω από τον εκάστοτε εχθρό και έριχνε πάνω του ένα τεράστιο πιάνο δε θα σε ένοιαζε, αρκεί να σωθούν κάποιοι από τις μορφάρες του TT (αχ, φευ…)

Ναι, εντάξει, παραδείγματα τέτοιου είδους είχαμε και στο παρελθόν με τα Vandread, Iron Tribe, Eureka Seven, Crest / Banners Οf Τhe Star, Space Battleship Yamato και αρκετά άλλα. Ποτέ όμως με τέτοιο αίσθημα, με τόσο cool συμπεριφορά. Στη τελική κανένα από τα παραπάνω δε σε έκανε να θέλεις να βγεις έξω με ένα τιρμπουσόν, να καβαλήσεις ένα μηχανάκι για Gunman και να φωνάζεις "who the hell do you think I aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam??".

Για τη mecha πλευρά του πράγματος. Η τεχνολογία και η υπερβολή σε τέτοιου είδους anime  είναι πιο αναπόφευκτα και από το κατούρημα και το ρέψιμο μετά τη μπύρα. Εδώ όμως πραγματικά γαμήθηκε ο Δίας. Τα mecha ούτε σταθερό σχήμα έχουν, ούτε δυνάμεις, αφού αλλάζουν ανάλογα με τη θέληση όποιου τα οδηγάει (στο μεγαλύτερο μέρος του Simmon). Έτσι για να δείξουν ότι είναι οι πιο μαμιάδες,  τα mecha εδώ ξεπερνούν το σύμπαν και σε κάποια φάση παίζουν ξύλο πετώντας γαλαξίες ο ένας στον άλλον. Τα μεγαλύτερα mecha ever. Ο μόνος που θα μπορούσε να σπάσει αυτό το ρεκόρ είναι φυσικά οι ίδιοι, γι' αύτο τα ξαναέκαναν, ακόμη μεγαλύτερο.

 Largest mecha  ever
Υπολογίστε περίπου ότι είναι τα πάντα επί άπειρο

Για τους mechaτζήδες είναι άλλο ένα παράδειγμα υπεροχής των τεράστιων robot. Για τους υπόλοιπους ένα χτύπημα κάτω από τη μέση με σιδερολοστό, γιατί δυστυχώς εδώ ισχύει.

Σχέδιο

Το σχέδιο του TTGL στην αρχή φαντάζει κάπως χαζούλικο, όπως ένα τρίχρονο που τα βάζει με σφίκτερμαν. Μετά όμως καταλαβαίνεις ότι το τρίχρονο είναι από την Ιαπωνία, όπου σύμφωνα με τα anime τα παιδιά είναι ισχυρότερα και καλύτερα σε όλα από τους ενήλικες και έτσι ο τούμπανος γίνεται ζωοπλαγκτόν. Το σχέδιο δε διστάζει να αυτοσαρκάζεται, σα να λέει, "είμαι   ΤΌΣΟ γαμάτος,  που δε με νοιάζει τι λέτε για μένα" έτσι λοιπόν οι εχθροί αρχικά είναι έτσι:

                                    
                                         Ενώ μετά γίνονται έτσι:

                                                         

                                   
                                            Και τέλος έτσι:

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι πατάει πάνω σε ΓΑΛΑΞΙΑ 
και είναι μόλις το τρίτο μεγαλύτερο mecha της σειράς!

                                         Και το κοινό αντιδρά έτσι:

Με τη καλή όμως έννοια

Γενικότερα όμως το σχέδιο, ενώ ξενίζει στην αρχή μετά ανακαλύπτεις πόσες δυνατότητες έχει. Ειδικά σε σημεία που οπτικοποιούνται σκέψεις ή αναμνήσεις των ηρώων θα κρατιέστε να μην απογειωθείτε από το καπνό που θα βγάζει η σαλταρισμένη κούτρα σας. Τοp notch!

ΜΟΡΦΑΡΕΣ, ΜΟΡΦΑΡΕΣ ΡΕ ΦΙΛΕ,  ΜΟΡ-ΦΑ-ΡΕΣ

Ας με συγχωρέσουν οι κύριοι και κυρίες με το λιγότερο screen time, εδώ όμως θα αναφέρουμε τους κυριότερους, αυτούς που η ΓΑΜΑΤΟΣΥΝΗ τους ξεπέρασε κάθε όριο, τρύπησε τα ουράνια, άγγιξε το θεό, τον τραμπούκισε και μετά συνέχισε για το άπειρο.

Kamina: Ο μεγάθεος Kamina είναι ο κολλητός του πρωταγωνιστή Simmon και στην αρχή τον επισκιάζει τόσο πολύ που γίνεται πρώτος. Ο φίλος που σε ενθαρρύνει και σου δίνει κουράγιο, ο αρχηγός που σε εμπνέει να βγεις έξω και να τσουβαλιάσεις τα πάντα, ο άντρας που για πάρτη του οι γυναίκες βάζουν βρύση για να μη στάζουν, ο τύπος ου οι εχθροί σέβονται. Αυτός είναι ο Kamina. Είναι παντού και παντού  θερίζει.

ΠΙΟ COOL ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

Simmon: Το παιδί που ξεκίνησε από ταπεινός σκαφτιάς, κατέκτησε το σύμπαν και το έχασε. Ο άνθρωπος που πήρε το στοιχείο του ΓΑΜΑΤΟΣ και το έφτασε σε επίπεδα πέρα από τα παλιά. Διστακτικά στην αρχή, με τσαμπουκά μετά φτάνει να φτύνει τον ουρανό και να φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί. O κινητήρια δύναμη της κατακτητικής μανίας του Dai Guren και αυτό τα λέει όλα!

Yoko: Η αιτία για όλα και το funservice του anime. Έχει τα κάκαλα των υπολοίπων και τα προσόντα να τα αξιοποιήσει. Στην αρχή με το ντουφέκι, μετά με Gunmen, δε έμεινε ποτέ πίσω. Γυναίκα καπάτσα και gutsy με πολλές δραματικές προεκτάσεις στη ζωή και στο χαρακτήρα της. Επίσης πολύ άτυχη στα γκομενικά.

fuck yeah!

Viral: Ο πρώτος κύριος εχθρός, ο Viral αποτελεί μια από τις αγαπημένες μορφές του anime. Σκληρός, τίμιος και αποφασισμένος και ταυτόχρονα μια από τις πιο τραγικές μορφές της σειράς. Αν πω περισσότερα θα είναι spoiler, γιατί έχει ρόλο έκπληξη. Απλά πάρτε τη γαματοσύνη του σα δεδομένο και συνεχίστε.

Nia: Η Νια είναι η κόρη του Spiral King, ενός υπέρντουκου κα μορφάρας που είναι ο κεντρικός κακός του πρώτου μέρους της σειράς. Είναι άνθρωπος, μεγάλωσε  όμως με Beastmen καθώς ο πατέρας της τους έφτιαξε. Είναι αθώα και αγνοεί τη καταστροφή που προκαλεί ο daddy, μέχρι που αυτός τη παρατάει σε μια ερημιά να πεθάνει γιατί τη βαρέθηκε. Εκεί τη βρίσκει ο Simmon και αρχίζει το love story. Toν βοηθά και τον στηρίζει εναντίον του πατέρα της και μετά ζουν μαζί, μέχρι το δεύτερο boss και τις υπεργαμάτες μάχες που ακολουθούν.Επίσης τραγική μορφή

Αdiane: Η πρώτη εχθρός που έβγαλε μόνος του ο Simmon. Mια από τους 4 στρατηγούς του Spiral King πήρε το όνομά της από την αδενίνη, ένα από τα 4 συστατικά του DNA (ουάου Animethes, ψυχαγωγία ΚΑΙ γνώση). Για να είμαι ειλικρινής ο κυριότερος λόγος που την αναφέρω είναι αυτός:

If you know what I mean

Είναι ο κλασσικός τύπος της σκύλας, αγχωμένης και σαδίστριας τύπισσας η οποία με το που τα δοθεί λίγη εξουσία σου πρήζει τα αρχίδια. Still hot though.

Kittan: Ο τρίτος πιο γαμάτος ήρωας του cast, είναι ο ορισμός του φιλότιμου. Του βάζεις τα πιο δύσκολα και σε βρίζει που δε του δίνεις παραπάνω, γουστάρει την ίδια κοπέλα με το φίλο του και χωρίς να του πεις τίποτα κάνει πέρα για καμιά 10αριά χρόνια, κάποιος φίλος κινδυνεύει και ξεμπουρδελεύει το σύμπαν για να τον βοηθήσει. Περήφανος και παλικάρι, αυτός είναι ο Kittan. Πριν γνωρίσει τους Kamina και Simmon έκοβε βόλτες στις ερημιές με τις αδερφές του και κυνήγαγε Gunmen με γυμνά χέρια motherfucker, μακριά από δικαιολογίες και πίπες του στυλ, 'είναι ολόκληρος στρατός, με τεράστια ρομπότ και εμείς έχουμε μόνο 5 άτομα και ξύλα και πέτρες" μοίραζε πόνο και θλίψη με το παλιό τρόπο.

Rossu: Ένα παπαδοπαίδι που οι ήρωες μαζεύουν από ένα σάπιο χωριό. Είναι ο τυπικός γραφειοκράτης και σε κάποιο σημείο σου  τη σπάει τόσο πολύ  που θέλεις να του χώσεις εξαπτέρυγο στο κώλο και να τον κάνεις χαρταετό για τη Καθαρά Δευτέρα. Επειδή όμως πέρασε, απλά τον βλέπεις και τον αφήνεις στον Simmon να του μεταμφυτεύσει λίγη από τη γαματοσύνη για να γίνει χρήσιμος την ύστατη ώρα.

Case closed!

Αυτά είχα να πω. Δεν είναι πρόταση, είναι υποχρέωση να δει κανείς το Tengen Toppa Guren Laggan. To  χρωστάς στον εαυτό σου, στη μάνα σου που σε ξεπέταξε σε αυτό το μίζερο κόσμο για να ευχαριστηθείς 27 eps και μετά να γίνεις λίπασμα για οργανικές καλλιέργειες και σαλιγκάρια. Το χρωστάς στους προγόνους σου που άντεξαν πείνα, δυστυχία, πολέμους, χούντες, ΝΑΤΟ, Μητσοτάκη, το Ρετιρέ του Mega, τα Ποκεμον, τη τέταρτη  season Digimon που την έδειχνε το Alter  τα βράδια  και πολλά, πολλά άλλα  μόνο και μόνο για να έρθεις εσύ, να το δεις με τη μία και να χειροκροτήσεις με κοκκινισμένα μάτια την οθόνη του pc σαν αποχαυνωμένος με δάκρυα στα μάτια και με την αίσθηση ότι έχασες έναν φίλο με το που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους. (Άστα, δε θέλω να τα θυμάμαι, ακόμα να το ξεπεράσω αυτό…)

Βαθμός: Σοβαρά τώρα;;;;;;;;;

ΤΡΑΒΑ ΔΕ ΤΟ ΡΕ